Veel Nederlanders dragen de natuur een warm hart toe. Maar de stikstof crisis en de
impasses in de vergunningverlening lijken inmiddels tot een steeds diepere kloof tussen
boeren, natuurorganisaties en de overheid te leiden. Kunnen we het juridische
afrekensysteem waar we in terecht zijn gekomen, ombuigen in een natuurverhaal dat
aanspreekt en mensen weer verbindt? Dat inspireert en voor cohesie zorgt; ook voor de
verdere toekomst? Behoeft het natuurbeleid daarvoor een herijking? En moeten we veel
integraler leren kijken naar de waarde van natuur en de betekenis van de
ecosysteemdiensten? En dus naar de natuurbescherming.
Doneer nu en help zo onze gemeente groener, eerlijker en gelijkwaardiger te maken!
Meer en meer Nederlanders willen lekker, gezond en duurzaam voedsel uit de buurt. Ze steken hun handen uit de mouwen in gezamenlijke moestuinen, kopen bewust bij de lokale boer, eten steeds minder vlees en vragen zich af of goedkoop voedsel uit verre landen wel eerlijk en duurzaam is. Ook boeren vinden steeds meer manieren om voedsel op een duurzame manier te produceren. Met oog voor de biodiversiteit, dus ruimte voor natuur, weidevogels, insecten en bloemen. Zonder de negatieve milieu-impact af te wentelen. En met een lonend verdienmodel. Het biedt handvatten om zowel uit de stikstof- als de klimaatcrisis te komen.
Om tot toekomstbestendige akkerbouw te komen is verbetering van de bodemkwaliteit essentieel. Een gezonde bodem, met alles wat er in leeft, zorgt voor plantengroei, regulatie van koolstof in de bodem, een goede waterhuishouding en het in gang houden van nutriëntenkringlopen. Zo werken planten van nature samen met schimmels en bacteriën om voedingsstoffen uit de bodem of de lucht beschikbaar te maken voor de plant. Helaas is de bodemkwaliteit op veel Nederlandse akkerbouwbedrijven slecht, zijn de beschikbare middelen (geld en kennis) bij de agrarisch ondernemers beperkt en kost het veel tijd en inzet om de bodem te verbeteren.